Si Kenit nak sangat ke ekspo di Kok Lanas. Nak naik 'merry go round' dan 'ferris wheel' macam Abah dok bawa dulu katanya. Ada nada rindu di situ.
Haih! Fikir 10 kali ibu. Nak menyusuri crowd dan laluan antara gerai yang sempit. Oklah, kita pergi lewat sikit, 1 hour sebelum tutup.
Lega, dah tak begitu ramai orang. Tercapai hajat Si Kenit. Abe Mie juga sangat happy, macam-macam cerita lama tentang ekspo, tentang 'eyes on Malaysia' di Melaka keluar dari mulutnya. Cerita yang ada storyline. Selalunya kelam-kabut, sekejap A sekejap C, sekejap Z. Alhamdulillah.
Seperti biasa, kerusi ajaib @ kerusi lipat memancing wajib dibawa untuk Abe Mie yang cepat letih. Wheelchair memang tak boleh diguna untuk menyusuri ekspo ni, jalan berbatu dan tidak rata serta sempit. MekNa belikan selipar baru untuk Abah. Parking kerusi di luar gerai dan bawa selipar keluar untuk Abah cuba. Pemilik gerai juga sangat memahami. Terima kasih bang! Moga murah rezeki berniaga di sini di malam-malam seterusnya.
Bila diingatkan kembali bagaikan mimpi pencapaian dan progress Abe Mie sekarang. 19 Ogos, 2017 (sehari sebelum hari lahir beliau) beliau terlantar dan tersadai teruk. Perlukan bantuan sepenuhnya untuk menguruskan diri. Nak angkat kepala sendiri pun tak mampu. Minum air dan makan bubur guna straw - saya titikkan ke dalam mulut ketika itu.
Tiga bulan selepas itu beliau boleh duduk di atas wheelchair. Antara trip paling gigih saya pernah bawa Abe Mie ialah ke Tasik Kenyir, usung beliau naik bot. Kami sekeluarga pernah bermalam di Tasik Kenyir selama 3 hari 2 malam memancing di atas rumah bot ketika beliau sihat. Sedaya mungkin saya cuba bawa beliau ke tempat favourite beliau dan lakukan aktiviti kegemaran beliau.
Moga dengan sedikit usaha saya, anak-anak serta doa kalian dan dengan izin Allah swt dikembalikan pula kesihatan mental dan ingatan Abe Mie satu hari nanti. InsyaAllah.
No comments:
Post a Comment